تارعنکبوت آنجا را مانندکاخ ارواح ساخته بود..

ازترس گرفتارشدن زدم بیرون ودر را به شدت کوبیدم..

خانه پوسیده ویران شد...

درکوچه های خیالم پرسه زدم..بی هدف و بی مسیر!

تا که رهگذری شاید،،بیاید

ومسیرم را با انگشت اشاره نشانم دهد..

عین قصه های تخیلی...

من درخیال زندگی میکنم..

حال وروزم از بی کسی این است...